Zo'n twintig jaar geleden kwam Jasper Latté erbij. Er was in die tijd een wat lossere hierarchie. Een actieve kerngroep bereidde gezamenlijk acties voor en voerde die uit. Begin jaren 80 was Jasper de formele voorzitter en Rob de Kievit schreef de notulen, dus ja, hij was de secretaris. Niek heeft nooit een bestuursfunctie gehad maar was vanaf 1978 wel zo'n tien jaar actief in de kerngroep. Hij hield onder meer een knipselkrant bij over het fietsgebeuren in Enschede en vooral: hij was de ENFB-sinterklaas.
Een steeds terugkerend punt was de toegankelijkheid van het stadserf voor fietsers. In eerste instantie was het hele stadserf afgesloten voor fietsers. Dankzij de Fietsersbond is er een fietspad bij de Zuidmolen gekomen. Om aandacht te vragen voor de slechte toegankelijkheid is eens aan wethouder Bennink de TROFOEI uitgereikt in de vorm van een kaartenhouder (voor de fiets uiteraard).
Een andere actie ging over het autoverkeer op de ontsluitingslus. Daardoor kreeg de fiets onvoldoende ruimte. Gespeeld werd, dat de ENFB- sinterklaas en Piet (uiteraard op de fiets) omver gereden werden door een auto. De fiets van Sint werd na het 'ongeluk' bliksemsnel vervangen door een van te voren platgewalst exemplaar. Vier fietsersbond-zusters verzorgden Sint op de eigen bakfiets-ambulance met een gipsbeen en bloedtransfusie.
Als slot van de actie werd een alternatieve fietsroute door de stad aangegeven met het geverfde fietssymbool voorzien van een vuistje. Daarbij werd bijna een arrestatie uitgevoerd door een overijverige agent in burger een zogenaamde 'stille'. Na veel praten wisten de betrokkenen hem ervan te overtuigen dat het ging om een ludieke actie en dat de verf binnen een paar dagen verdwenen zou zijn.
De ENFB ageerde ook tegen de fietsstroken, die bij verkeerslichten stopten. De fietsers moesten dan maar zien dat ze zich ergens tussen de auto's opstelden voor het verkeerslicht. Hier is, mede dank zij actie van de ENFB, veelverbeterd. Bijna overal kunnen de fietsers zich nu opstellen naast of voor de auto's op genoemde kruispunten.
Ook werd eens een verkeerstelling gehouden op de Zuidesmarkerondweg. Dit om aan te tonen dat het sluipverkeer toenam en dat daardoor een gevaarlijke situatie voor fietsers ontstond. Om hier de aandacht op te vestigen zijn ze tenslotte met een grote groep ter plekke gaan fietsen en wel zodanig, dat er een file van auto's ontstond.
Een groot voordeel bij al deze activiteiten was de deelname aan de kerngroep van een aantal Enschedese ambtenaren. Zij tipten de Fietsersbond wanneer ze actief moest zijn. Ook werkten ze mee aan de eerder genoemde nota. Genoemd werden onder meer Theo Hoek, Ed Slis, Henk Mulder en Herman Wildenberg.
Verder werd regelmatig de gemeentelijke verkeerscommissie bezocht. Eenmaal was er een belconcert vanaf de publieke tribune bij een raadsvergadering bij een hamerstuk over deaanschaf van drie dienstfietsen. Met Wim Salomons, de verkeersambtenaar, hadden leden van de kerngroep regelmatig overleg over verkeerssituaties in Enschede. Behalve van individuele raadsleden heeft de ENFB ook steun ondervonden van het gemeentebestuur. Vooral Wim van Egmond deed het nodige om het fietsverkeer te bevorderen en veiliger te maken. Het hielp natuurlijk ook, dat je hem regelmatig op de fiets door de stad kon zien crossen. Ook positief zijn de heren over de rol van Willem van Dragt (oud-wethouder).
Ook met de marktkraam, die jarenlang op zaterdag ergens in het stadserf stond opgesteld, werd het publiek geinformeerd over de Fietsersbond. Daar zijn ook nogal wat leden geworven.
De drie zijn allemaal nog lid van de bond maar wat gematigder in hun opvattingen geworden. Jasper fietst veel maar rijdt ook auto. Hij is daar niet meer zo kritisch over als vroeger. Niek rijdt zelf bijna nooit auto. Hij fietst en gaat met de trein. Rob fietst nog steeds graag. Hij heeft met zijn gezin diverse fietsvakanties gehouden in Nederland en omringende landen, waarbij hij vaak met de fiets op de trein ging. Maar....... hij gebruikt ook wel de auto en de boedelbak.
Judith Cohen