Toen vorig jaar de grootscheepse operatie werd ingezet reisde ik nog regelmatig met de bus naar Oldenzaal en verdere omgeving van wereldstad Enschede.
Dat betekent: de fiets verwisselde ik voor de streekbus en op onregelmatige tijden ook nog afgewisseld met de stoptreintjes waarmee Twente zich rijk rekent. Door deze voortdurende rolwisseling van fietser naar passagier en v.v. werd ik als zo velen ingewijd in de mysterieuze krochten die ons station bleek te herbergen.
Neem nu de toegang tot de personeelsfietsenstalling. Een heel interessante glijbaan die zomaar onder perron 4 verdwijnt. Voor dit tijdelijk intensieve gebruik werd deze toegang uitgerust met een groot rood licht.
Dat liet ruimte voor allerlei speculaties: Moet je hiervoor wachten? Of is het alleen voor brommers e.d. van toepassing? Duidde het rood op mogelijke tegenliggers van beneden? Springt het licht sowieso ooit op een andere kleur?
Als passagier, passief gezeten voor een van de beslagen ramen kon ik me nog lange tijd overgeven aan dit soort filosofische beschouwingen. Een de- finitief antwoord heb ik tot op heden nog niet gekregen. En zal er ook wel niet meer komen.
Sinds het leven binnen de fietsenstalling weer haar normale loop heeft hernomen is het leven er een stuk saaier op geworden. Verdwenen zijn de meerdere mogelijkheden om slalommend door de stationshal te draven op weg van fietsenstallingsuitgang (noordzijde) naar busstation (zuidzijde). Om dan toch nog de felverlichte serie ramen voorbij te zien rijden. Geen zoektocht door het doolhof in de buik van het station meer.
Daarvoor in de plaats is een nieuw stuk spanning gekomen. Het doorgaande fietspad voor het stations langs.
Voor de doorgaande fietser is het: Lekker hard omlaag, even vaart zetten, dan is het omhoog fietsen niet zo zwaar. Moet je in de stalling zijn, dan is het even opletten, voor je het weet ben je er voorbij, met een haakse hoek de stalling infietsen is niet echt te doen. Ook bij het verlaten van de stalling altijd even goed kijken of de racebaan vrij is.
Is het een gevaarlijk punt? Moeilijk te zeggen. Mijn kennissen reageren zeer verschillend. Zal wel wennen, denk ik. De stalling is er in ieder geval wel een stuk aantrekkelijker door geworden. Is de racebaan voor fietsers ook aantrekkelijk voor andere doelgroepen? Inline skaters die ook wel eens vaart willen maken, rolstoelgebruikers die de ingang van het station zoeken, daklozen die onder de trap willen schuilen? Moeders met kinderwagens - van die mooie nieuwe, met drie wielen - kunnen vast ook wel een hellinkje nemen.
Misschien wil iedereen wel gebruik maken van de goede fietsvoorzieningen, hopelijk hebben we strak als fietsers nog plek.
Carla Berbee