Hilde Zwart (1963) heeft de financiën zo'n zeven jaar beheerd in alle bescheidenheid die haar eigen is. "Ik blijf vaak liever op de achtergrond. Eigenlijk was dat geld beheren nauwelijks de moeite; het is meer een vorm van betrokkenheid. Twee pagina's in een kasboek per jaar. Alleen het los peuteren van de afdracht bij het landelijk bureau was wel eens een klus."
Door haar werk bij de Losserhof verzeilden Hilde en Willem- Jaap Zwart rond 1985 in Enschede. Via vrienden uit Utrecht hoorden ze enthousiaste verhalen over de ENFB als ondernemende club. Het elan van de Fietsersbond in Enschede bleek eind jaren '80 naar een dieptepunt gezakt. En Hilde en Willem-Jaap hebben dat nieuw leven in geblazen samen met o.a. John Schiffel, Gerrit Klaassen , Klaas Sikkel en Theo Zeegers.
"In het begin waren we zeer actief. Toen er meer kinderen kwamen waren de maandelijkse bestuursvergaderingen bij ons thuis aan de keukentafel. Na afloop werden hier voor de deur op de stoep elkaars ligfietsen nog eens uitgeprobeerd of ander gezellige dingen gedaan." Dochter Willemijn mengt zich hier in het gesprek: "Er werden dan altijd heel veel koekjes gegeten." Hilde: "Voor mij was het in die jaren gewoon een gezellige club die hier elke maand vergaderde. Een hechte groep. Van 1990 tot ongeveer 1997 zijn we heel actief geweest. Daarna werd het door het werk van Willem-Jaap en de kinderen voor mij langzaamaan te veel. Toch zijn we nog heel lang voor de Fietsersbond het contactadres geweest in de telefoongids, de gemeente gids e.d. Dat betekent altijd minimaal een telefoontje per week. Nu is dat Klaas Sikkel."
In die actieve periode hebben we mee gedaan met verschillende acties. Er zijn ook een aantal beleidsnota's tot stand gekomen. Twee acties staan me nog voor de geest. Een 'Week van het verkeer' en de acties op de Bosweg. In 1993 of '94 is er samen met Milieudefensie een 'Week van het verkeer' gehouden. Daarbij is de Boulevard voor één dag afgesloten geweest voor auto's. Een aardverschuiving die v´´r die tijd ondenkbaar was. In feite lag het hele verkeer in het centrum plat. In die tijd zijn er allerlei alternatieve routes voor de binnenstad aangedragen, bijv. de zuidlus achter V&D. Gek genoeg zijn die ideeën jaren later weer uit de bureaula gekomen en nu uitgevoerd! Het waren ideeën van de ENFB! Er is ook een heftige actie gevoerd voor het knippen van de Bosweg. Daarbij werden de twee oudste kinderen Willemijn en Roos mee gereden in de bakfiets." Willemijn becommentarieert haar moeder:" Ik zat als 4 of 5 jarige bij zo'n actie bij papa voor op de fiets en kreeg vreselijk kouwe voeten!"
Hilde filosofeert verder: "Met concrete acties creëer je een draagvlak voor wat in nota's onderbouwd is en je haalt de nodige publiciteit. Je hebt het allebei nodig. Een andere manier om leden meer bij de bond te betrekken was: ze eens per jaar allemaal te bellen bijv. i.v.m. een actie of voor ideeën. Sinds die tijd is de jaarlijkse ledenvergaderingen geworden tot een 'avond met thema'. Dan komen de mensen wel en evt. een heleboel niet-leden, maar dat is niet erg."
Inmiddels is het tijd om de jongsten van de crèche te gaan halen. Maar met al één been buiten wil Hilde nog wel een slotconclusie kwijt: “ Ik vind het leuk dat het uiteindelijk hier in Enschede voor de fietsers echt beter is geworden. Onze inzet voor de Fietsersbond heeft resultaat gehad."
Carla Berbée