Fietsersbond enfb afdeling Regio Enschede
t Verhaal is vanniejs oonder n andacht bracht in t deerde nommer van De Nieje Tied. Blad in t plat (februari 1995) en biej dee geleagnheid um ezet in de Standaard Schriefwieze.
Naar aanleiding van het verkeersongeluk op het kruispunt van de Rijksstraatweg met de provinciale weg van Geestelo naar Hammelink waarbij de 62-jarige Gerrit Jan Boltkamp bij het maken van een fietstochtje om het leven is gekomen, had onze plaatselijke correspondent in verband met de Actie voor Veilig Verkeer een onderhoud met diens eenenzestigjarige tochtgenoot Arend Jan Klein Koppenink, die van het ongeval getuige is geweest. Het in zijn eenvoud zo treffende verhaal van de heer Klein Koppenink geven wij hier letterlijk weer.
Joa, Gartjan en ik wiej dachn: alleman hef teegnswoordig vakaansie, loa-re wiej ook nen keer. De beste joarn he'w wal ehad mear op de fietse könne wiej beidn nog bes verdan. Non, doar gunge wiej, n betjen stoete in de tasse en mooi weer. Dree dage wa'w van t hoes, n eerstn nach zo'w sloapn biej nen deenstkammeroad van um en n tweedn biej ene van miej.
Wiej jachn heanig an en kömn biej n rieksstroatweg. Doar harn ze n groot bord too ezat. Levensgevaarlijk kruispunt steun der op in t Hollaands.
Ik zegge teegn Gartjan: begriep iej dat? Nee, zeg e, loa'w s ofstapn.
Dat dee-re wiej.
Ik zegge: Wat zol doar non vuur leavnsgevoarliks biej wean. Baksteender, zeg ik, en grös an de kaantn, dat he'w biej oons veur t hoes ook. En doargenter hebt ze t met beton edoan. Kan wean dat dat niejerwetse spil zoo gevoarlik is, doar wusse wiej vroger niks van.
Kan wean, zeg Gartjan. Dee baksteender dee zeent wa good, dee zeent oet Riesn.
Ik zegge: an'n ze ook oet Riesn komt, doarumme köant ze ze nog wal lös jaagn. Loa'w s kiekn.
Wiej zatn de fietse an de kaante en probeern of der ook steender lös zatn.
Kö'j begriepn! t Hele spil zat nog nèt zoo vaste! Doar was niks gin verwrikn an.
Ik zegge: loa'w s noar n rieksstroatweg op an.
Wiej leupn der hen. Kearl, kearl, wat n autoos jachn doar!
Ik zegge: zal doar misschien groond oonder dee betonblökke vort espeuld wean?
Noargns n gat.
Doar mut toch wat wean met dat kruuspeunt, zeg Gartjan, aans harn ze doar dee bordn neet too ezat.
Loa'w der s op staampn, zeg ik, dan kö'w misschien wal heurn of dat doar hol oonder is. Wiej wochn tot der nen keer wat minder autoos warn en doe gunge wiej der met oonze kloompe op of. Doew he'w stoan te staampn op al dee betonblökke. Dee kearls in dee autoos toetn en angoan, mear wiej deern der niks op oet, wiej woln t weetn. Nen keer jachn miej der ene zoo kort langs de hoed dat t böas der miej van bungeln.
Wiej konn niks gewoar worn van holligheid.
Wee'j wat Gartjan, zeg ik, wiej munn der met t oor der teegnan goan lign, dan kö'w de holligheid better heurn. Dat dut oonzn dokter ook. At der dan nen autoo langs jach dan mut oe dat rappeln in n kop.
Wie legnt oons dale um te heurn en t doern mear eavn doe jachn der ene kats oaver Gartjan hen en Gartjan dood. Den kearl kon der niks an doon, hee har um neet könn zeen, zear e. Met nen zeeknautoo hebt ze m op ehaald en noar t hoes hen ebrach.
Non hef Gartjan t leavn der wal biej in eschötn mear umsgeliek wee-r ik nog aait neet woer at dat gevoarlike van dat kruuspeunt non feilik in zit.
Belcampo
(overgenomen met toestemming van de uitgever)