Fietsersbond enfb afdeling Regio Enschede
Door van woning te ruilen met familie is Sjaak al een aantal jaren achter elkaar 's zomers op vakantie geweest in Midden-Duitsland. De deelstaat Hessen kent nogal wat oude gebergten, doorsneden door kleine riviertjes met her en der pittoreske stadjes en dorpen. Een van Sjaaks hobby's tijdens deze periode is het uitpluizen van het lokale dagblad (van nog minder allooi dan onze eigen streektelegraaf TC). Drie jaar geleden viel zijn oog toevallig op een klein berichtje van de ADFC (Algemeine Deutsche Fahrrad Club; het duitse zusje van onze ENFB). Op zondagmiddag verzamelen aan de rivier de Fulda en van daaruit met een gids een toertocht van enkele uren. Ook voor beginnende fietsers niet bezwaarlijk, stond er uitdrukkelijk vermeld. Door dit laatste durfde Sjaak het wel te wagen. Hij kwam terecht bij een bont gezelschap met allerlei flitsend fietsmaterieel. Vanuit de binnenstad trok men het omringende heuvelland in en wat gebeurde: bij de eerste helling was het Sjaak het eerste boven, niet in het laatst tot zijn eigen (en andermans) verbazing. "Der Holländer" liet zich wel gelden.
Een bestuurslid van de plaatselijke ADFC had de leiding over de route en na zo'n twee uur kwam men bij het einddoel: een meertje (met cantine voor de onontbeerlijke Kaffee mit Kuchen). Enkele enthousiaste fietsers waagden een verfrissende duik. En daarna peddelden ze samen weer terug. In de binnenstad besloten een aantal fietsers spontaan het geheel te besluiten bij de pizzeria. Voor Sjaak was deze kennismaking wel geslaagd.
Dus toen we vorig jaar weer op deze vertrouwde stek terugkwamen was Sjaak gespitst op berichten van de ADFC. Het werd een zondagmiddagtrip naar een rivierdalletje zo'n 15 km verderop. Vroeger waren daar talrijke watermolens geweest die na de oorlog bijna allemaal verdwenen of minstens verwaarloosd waren. Vanuit de Heimatverein heeft men de restauratie ter hand genomen en e.e.a. ondersteund met een gelegenheidstentoonstelling in de Schubmühle, de watermolen die als laatste nog echt in bedrijf is. Daar werden de twaalf fietsgasten hartelijk ontvangen en rondgeleid. De molenaar raakte niet uitverteld. Dit keer stond het geheel onder leiding van een echt autochtone ADFC-er die de hellingen en bospaden op zijn duimpje (en uit het hoofd) kende. En met de nodige smakelijke commentaren erbij. Zo had een deelneemster zo'n slechte fiets bij zich dat ze met de auto moest worden gerepatrieerd. Fietsen is in Duitsland niet zo vanzelfsprekend als hier, merkte Sjaak wel. De belangstelling groeit langzaam bij een kleine groep en de ADFC probeert daar op in te spelen. Sjaak heeft gemerkt dat je tijdens deze toertochten op een ontspannende manier contact krijgt omdat je steeds met wisselende buren rijdt. En altijd zit er een gezellige stop in het programma: voor Kaffee mit Kuchen, een picknick of een smakelijk slot aan het eind.
Als toerist ben je geneigd om de hoofdwegen te volgen (want ik ben niet zo'n kaartlezer, bekent Sjaak). Dus op toertocht met deze vereniging zie je plekjes waar ik anders nooit zou komen. En het is een leuke manier om met mensen ter plaatse in contact te komen. Vaak blijken het geestverwanten te zijn die net zo kritisch staan tegenover de bestaande verhoudingen als de ENFB hier.
Carla Berbée